ZÜLÜF

Abdullah ALTINSOY

Zülüf yüzün iki yanından sarkan saç lülesi manasındadır.
Yardan gayrısına namahrem veya haram olarak addedilir. Zülüf kimdeyse gönül ondadır.
Zülüf yare ne kıymetlidir.
Onun bir tek telinin düşmesine gönül dayanmaz. Şiirlerinde bir tek zülfe can veren ne aşıklar vardır. Canından geçerde zülfünden geçmez.
Karacaoğlanda bir şiirinde;
Kalk dilber gidelim bağ arasına
Şakısın bülbüller gül incinmesin
Eser seher yeli zülfün dağıtır
Gerdana dökülen tel incinmesin
Mahfi derki;

Sürmeli gözlere bakarken gözüm
Perişan halimi görmezden geldin
Dilim lal olsa da konuşsa özüm
Zülüflerin bana vermezden geldin

Kime söyleyeyim ben yar derdimi
Ben söylerim ben dinlerim kendimi
O yaradan onulmaz dert verdimi
Merhemini bana sürmezden geldin

Bülbül seherlerde yolunu bekler
Nağmesine nağme hep seni ekler
Bülbülün heybesine çok bu yükler
Gülüm sen seni dermezden geldin

Mahfi bu dünyaya geldim geleli
Görmedim o kara gözden güzeli
Servi kaddini yar süzdüm süzeli
Bakışım sezdinde sezmezden geldin