YAP BİR GACER PİLAVI

Yrd. Doç. Dr. Kadir Özdamarlar

yazarozdamarlar@cagdasdeveli.com.tr

   Bugünlerde Karaman Türklerinden Sula Bozis’in yazdığı “Kapadokya Lezzeti Kapadokyalı Rumların Yemek Kültürü” adlı resimlerle zenginleştirilmiş eserini okuyorum. Eser, Anadolu’nun değişik yerlerine dağılmış ve 1924 yılında Yunanistan’a göçen hristiyan Türklerin damak zevkini ele alıyor. 

Sula Bozis Anadolu Karamanlılarından.
Ayrıca 54 Anadolu yemeğinin de tarifini veriyor. Kitabın arka kapağında yazar şu notu düşmüş:
“İnsan topluluklarının maddi kültür ve gündelik yaşamlarını anlamada yemek kültürünün özel bir önemi vardır. Tüketilen temel gıda maddeleri, yemek çeşitleri, bu yemeklerin hazırlanma biçimi ve onlara yemek kültürüne yüklenen sembolik anlamlar gibi yemek kültürüne ilişkin birçok belli bir yörede yaşayan insanların yaşadıkları coğrafyayla ve birbiriyle kurdukları ilişkilerden kültürler arası etkileşimlerine, eko Anadolu damak zevkinin maddi ve psikolojik yönlerini özlü bir biçimde anlatır. Ekonomik faaliyetlerinden gelenek ve göreneklerine kadar birçok alanda zengin ipuçları sunarlar” derken bir gerçeği de belirtirler.
Develi de damak zevki bakımından zengin bir mahalledir.Biz de mutfak kültürünü ele alan iki önemli yazı yazmıştık. Ayrıca Ahmet Gürlek de Develi’de mutfak kültürü adına kıymetli bir müstakil eser vermişti.
Şüphesiz bir yerin beslenmesini şüphesiz o yörenin coğrafyası belirle Beslenmeye önem arttıkça çeşitli gıdalar ön plana çıkmaktadır.
Kızık Köyü’nde kuru fasulye, Çomaklı köyü’nde yine kuru fasulye,Çöten Köyü’nde mercimek ve Erciyes Dağı eteklerinde Kabak çekirdeği ile Sultan Sazlığı çevresinde şeker pancarı,Sarıca ile Gaziköy ‘de topatan kavunu ünlüdür. Son beş yıl içerisinde Develi’nin Epçe Köyü’de de Gacer şöhretli olmaya başlamıştır.
Gacer kelime anlamı olarak buğdaygillerdendir. Erişte, iki ateş arasında kaynatılarak yapılan camız kaymağı anlamındadır. Gacerden nişasta , un ve dolayısıyla ekmek ve pilavı çok lezzetlidir.
Gacer sadece Develi’nin Epçe köyünde yetişmektedir. Beş altı kişi köyde ekmektedir. Ortalama yılda 30-35 ton gacer elde edilmektedir. Markalıdır . Her yıl talep artmaktadır. Tohumunda katkı maddesi olmayan saf bir buğdaygillerdendir. Yedi elekten geçtikten sonra mutfağa ancak girmektedir.
Gacer Avrupa ülkelerinde çalışan köylüler tarafından Avrupa ve büyük şehirlerimize yayılmaktadır. Ne yazık ki profesyonel işçilik, paketleme gibi çalışmalar ancak yeni yeni yapılmaktadır. Şimdilik gacer ile köyde ilgilenen en önemli kişi köy ahalisinden olan Doğan Özdemir’dir. Gacer’e ilgi arttıkça 30 ton üretim daha yukarılara çekilecek imkanlar vardır. Şüphesiz bu da yakın ilgi ve tanıtmaya bağlıdır!
Bu amaçla Kayseri Develiler Tanıtma ve Kültür Derneği’nde yine Doğan Bey’in hazırlayıp sunduğu 30 kişilik bir gacer pilavı partisi doğrusu çok dost için bir sürpriz oldu. Yanında turşusu ile beraber. Hem de yanında gacer ekmeği ile beraber. Bu hazırlıklı bir sofra değildi. Sürprizdi ama doğrusu değdi ve çok da yakın bir ilgi gördü.
Gacerin unu kadar nişastası da çok meşhurdur.
Özellikle helvası çok lezzetlidir. Gacerin özellikle bağırsak rahatsızlıklarında çok önemli bir tedavi gücü olduğu bugün kesinleştirmiştir.
Gacerin hikayesi dediğimiz gibi çok yenidir. Şüphesiz paketleme işleri, tanıtma ve pazarlama gibi işlemleri daha zaman alacağa benzemektedir. Bu bakımdan gacer yiyecek ,bu lezzeti tadacak insanlarımızı beklemektedir.
Şimdi nasıl denmez: Yap bir gacer pilavı ! Şimdiden tadacak damak zevki sahiplerine afiyet olsun!