V U S L A T

Abdullah ALTINSOY

Vuslat özlenen veya istenen bir kişiye bir yere ve birşeye kavuşma anlamına gelmektedir.
Vuslat edene vasıl denir. Bazen kavuşma ahirete kalır. İnsanın bu dünyadaki maşuku ile ayrılığı ölüm ile vuslata erer.
Tasavvufta ise vuslat insanın kendi hakikatine ermesi kendisi ile vuslata ermesidir.
Mevlana Hz. dediği gibi Hiç bir aşık yoktur ki sevgilisinin vuslatını arasın dilesin de, sevgilisi onu aramasın, dilemesin.

Aşık Seyrani vuslatla alakalı şiirinde

Gönülde parlarken ümid-i vuslat
Beynimize düştü ateş-i firkat
Aşkımın şiddeti narına nisbet
Cehennem ateşi nar değil bana

Mahfi derki;

Hicran vermiş sinemede kırk yara
Murg-ı canım gayrı vuslatsız olmaz
Sevenler gide sevdiğine vara
Bezdim candan amma cellatsız olmaz

Gönül sevdiğini hepten severmiş
Leyla diyen Mecnun çölde gezermiş
Gülistanda bülbül güle ötermiş
Bülbülünki güle feryatsız olmaz

Nasıl söyleyeyim ben derdim bilmedim
Ben Mahfi’yim kırk yarayla ölmedim
Bu fenada vuslat yüzü görmedim
Aşkın kanunu bu firkatsiz olmaz