Umuda Yolculuk

Dünyada hiç bir eser yokturki sahibi olmasın. Şu ev, Şu köşk, Şu saray, Şu köprü, Şu bu… Örnekler uzar gider.
Her eserin bir sahibi vardır mutlaka, güzel eserlerde sahibini mutlu eder, yaşamına renk ve kalite getirir, umudunu artırır. Geleceğe ümitle bakar yeni arayışlarını sürdürür. Buda mutluluğa ve başarıya uzanan yoldur.
Başarıların değerlendirilmesi takdir edilmesi yeni başarıların yolunu açar buda topluma huzur ve refah getirir böylece kalkınan kişiler mutlu insanların yaşadığı bir toplum oluşturur bu nedenledirki toplum önderleri, yönetenler başarıların değerlendirilmesine önem verirler.
Model seçme örnek olma toplumların dayanışmasında ve gelişmesinde önemlidir. Başarı ve kailte üzerinde çok durulur.
Meyve festivali düzenlenir. Meyveler tezgahlara dizilir, hepside güzeldir aslında ama bazıları daha da güzeldir. Değerlendirme komisyonu takdirini belirler. Meyvenin yetiştiricisi çağrılır yetiştirici çalışmalarını anlatır, duygu ve düşünceleri sorulur, fotoğraflar çekilir o mutlu an ölümsüzleştirilir. İşte sevinçle gülerek hatırlanan hatıradır.
Okullarımızda da her yıl çeşitli yarışmalar düzenlenir. Çocuklarımızı hayata hazırlamak. Kendi kendine yetişebilen kendini ve yeteneklerini tanımış, yararlı insanlar olması hedeflenir. Uzun ve yorucu çalışmadan sonra yarışmaya katılacak eserler seçilir ve değerlendirilir. İşlerinden bazıları ödüle layık görülür. Düzenlenen bir proğramla ödül alacak öğrenciler ve dereceleri anons edilir. Ödüllerin verilmesi için Kaymakam ve diğer ilçe büyüklerine durum arz edilir, fotoğraflar çekilir, flaşlar patlar alkışlanır.
Başarının devamı dilenir, seçilen kelimler güzel söylemler mükemmel tablo şahane.
Festivaldeki meyvenin yetiştircisi, sahibi belli amma, o çocuğun yetiştirilmesinde, başarılı olmasında emeği olduğundan şüphe etmediğimiz, eser sahibi öğretmen yok ortada. Adı bilinmez, bilinir ama söylenmez. Fotoğraf karesinde yeri yok albümüne takacağı ölümsüzleştirilmiş gurur tablosu yok. Meyvenin yetiştiricisi belli… Geleceğimizi şekillendirecek olan çocuğumuzun yetiştiricisi öğretmen yok, ne hazin…
Egemenlik Bayramında okullarımız çocuklarımız hazırladıkları gösterileri halkımıza sundular onur verici başarılı bir tabloydu. Folklor ekiplerinin gösterileri mükemmeldi. Kayseri birincisi bölge dördüncüsü olan folklor ekibimizin sahnelediği gösteri ise anlatılmaz lezzetteydi. Ne muhteşem bir gösteriydi. O, her figürü anlam yüklü, her hareket uzun ve yorucu bir emeğin ürünü, mis gibi geçmiş kokuyor tarih yüklü, üzgün, konu mükemmel işleyiş harika, uyum estetik olağan üstü. İzleyen herkes o gösteride kendini buldu, ailesini geçmişini buldu. Sevinçle göz yaşı bir aradaydı. Bir gurur tablosuydu bu eser ne muhteşemdi yarabbi. Helal olsun size çocuklar tebrik ediyorum onu yetiştiren öğretmenim seni. Başarılarının devamını diliyorum.
Bu mükemmel ekibin çalıştırıcısı öğretmeni yine göremedik ekibin başında.
Yerel Gazetelerimizde küçük bir fotoğraf, başarılarını anlatan kısa haberler yer almış. Başarı büyük, takdir yetersiz. Tanıtım kafi değil.
Belkide bir gün başarılar, onun tabloları şehrimizin çeşitli yerlerindeki reklam panolarında büyük boy renkli fotoğraflarla yerini alacaktır. Başarılar takdir edilecek.
Hayalmi…? Hadi canım sende….neden olmasın…