Ne Güzel Şey; İşe Yaramak

Yıl 1984. Yerel seçimler sonuçlandı. İktidar partisi İstanbul’da büyükşehir ve ilçe belediyelerini kazandı. Seçilen bütün belediye başkanları ve meclisleri hizmet verme yarışı içinde. Hükümet ve belediyeler tam bir uyum içinde çalışıyor. Ben meclis üyesi seçildim. İstanbul Büyükşehir Belediyesi bütçe komisyonunda raportör olarak görev yapıyordum.
Seçimden 1 yıl sonra İstanbul Büyükşehir Belediyesi elinde atıl kalan makine ve araçları diğer il ve ilçelerine 49 yıllığına kiralama sistemiyle dağıttığını duydum ve hemen komisyon odasından Develi Belediyesi’ni aradım. Belediye başkanı yerinde yoktu. Sekreterine kendimi tanıttım. Arama sebebimi iyice anlattım ve telefon numaramı bıraktım. Develi’ye hizmette ayrı ayrı partilerden olmamızın hiç önemi olmadığını söyleyerek belediye başkanını İstanbul’a davet ettim. Aradan geçen zaman içinde beni arayan soran olmadı. Sonra öğrendim ki Develi Belediye Başkanı özel işlerinin yoğunluğu nedeniyle görevinden istifa etmiş. Yerine seçilen yeni Develi Belediye Başkanı seçilmesinin arifesinde İstanbul’da Büyükşehir Belediyesi yetkilileri ile 4 araçlık 49 yıllığına kiralama ( hibe) protokolü imzalıyor. Ben bürokratik işlemleri biran önce yapılmasına yardımcı oldum. Araçlar ve garajlar müdürlüğünde araç seçimini birlikte yaptık. Sonra kendisi Develi’ye döndü. 1 ay gibi kısa bir zaman da seçilen araçların motor ve yürüyen aksamında değiştirilebilecek bütün parçalarını değiştirerek araçların yenilenmesini sağladım. En az 3 yıl bakım istemez hale gelen araçları Develi Belediyesi’nden gelen 4 şoför arkadaşa teslim ettim.
Yıllar sonra bir Develi ziyaretimde İstanbul’dan gönderdiğimiz araçlardan arazözün Develi caddelerini ve sokaklarını suladığını gördüm. O an memleketim için işe yaramanın sevincini ve mutluluğunu yaşadım.
Bir kış günü aylarca İstanbul’da misafir ettiğimiz yaşlı bir dayıyı Develi’ye yolcu ediyordum. Misafiri ön sıralardaki koltuğuna yerleştirdikten sonra aşağıya inip şoförü aradım ve buldum. Yaşlı dayı ile yakın ilgilenmesini bilhassa dinlenme molalarında göz kulak olmasını rica ettim. Şoförü tanıyamamıştım ancak o beni tanıdı. Aramızda şu diyalog geçti;
Mehmet Bey, bu otobüs ile 30 senedir Ankara, İstanbul, Develi arasında yolcu taşıdım. Çok devlet adamı ve milletvekili götürdüm getirdim, onlarla yolculuk esnasında sohbetler ettim. Uzun yıllardır Develi’ye dışarıdan tek bir yatırım gelmedi, getiremediler. Ancak siz 4 aracın gelmesine yardımcı oldunuz, bunu biliyorum. Sayenizde yıllar sonra Develi’ye dışarıdan bir yatırım geldi diyerek bana iltifatlarda bulundu.
Teşekkür ederim kaptan. Ama araçları Develi’ye kazandıran kişi aslında İstanbul Büyükşehir Belediyesi ile protokol imzalayan Develi Belediye Başkanı. Ortada bir başarı varsa, bu Develi Belediye Başkanı’na aittir diyerek onunla vedalaştım.
Bu 4 araç hala duruyor mu? Develi halkına hizmet veriyor mu? Bilmiyorum. Bildiğim tek şey; İşe yaramak, beni çok mutlu ediyor.
Yayınlanmış Yazılarım İçin: http://www.mehmetoruk.blogspot.com

Post Views: 666