EMEK MOBİLYA; MUHARREM ÇOPUR

Bilek gücüne dayalı el aletlerini kullanarak tahtadan ev aletleri imal eden dülgerler, teknolojinin gelişmesi ile elektrikli aletleri kullanan marangozlara yerlerini bırakmaya başlamıştı. Tam bu yıllarda Develi’de lakabı sinemacı olan bir usta oğulları ile ilk marangozhaneyi açtı. Baba ve oğulları çok yetenekli kişilerdi. Kısa zamanda üne kavuştular. Develi halkının marangoz işlerinin büyük bölümünü onlar yapmaya başladı. Kendi mesaileri yetişmez olunca Develili gençlerden çıraklar aldılar. Gençler sinemacının marangoz hanesinde sebatla çalıştılar. Mesleki incelikleri makinelerin kullanımını öğrendiler. Kabiliyetli birer kalfa oldular. Gün gelip sinemacı marangoz Develi’yi terk edince kalfa olarak yetişen gençlerin her biri marangoz dükkânı açtı. Gençlerden biri vardı ki o mobilya dükkânı açmayı seçmişti. O çıraktan kalfa, kalfalıktan usta olan Muharrem Çopur idi. Dükkânı şimdiki Emniyet Müdürlüğü’nün bulunduğu yerdeki, tek katlı sıralı dükkânlardan tabelasında Emek Mobilya Muharrem Çopur yazan yerdi.
Muharrem Usta bu dükkânda yıllarca çalışarak çok ailenin mobilya ihtiyacını karşıladı. Seçtiği motifleri ceviz ağacına kısman makine kısmen el işçiliği ile işlerdi. Muharrem Ustanın işçiliği ile yapılmış ceviz mobilya takımlarını kullanmak o yıllarda aileler için bir ayrıcalıktı. Muharrem Usta sipariş usulü çalışırdı. Mobilya takımlarını hazırlamak bir aydan fazla zaman gerekirdi. Mobilyalar iş bitiminden sonra sahibinden izin alınarak iki gün dükkânının önünde teşhir edilirdi. Her teşhir döneminde Develi halkı yapılan ceviz mobilyaları hayranlıkla izler ve sipariş verirlerdi.     Teslim günleri kalfa ve çıraklar için çok heyecanlı geçerdi. Elemanlar meslek öğrenme karşılığı ücretsiz çalışırlardı. Çalışanlar için ekonomik beklenti mobilya sahiplerinden alınacak bahşişlerdi. Alınan bahşişler kalfalar arasında eşit olarak paylaşılırdı. Biz iki kardeş okul tatillerinde Emek Mobilya’da ücretsiz çalışırdık. Dayısının oğlu olmamıza rağmen Muharrem Usta bize hiç ayrıcalık yapmazdı. Yanlış bir iş yapıldığında Muharrem Usta’nın cam çekici ile kafaya vurma cezasını en çok biz çekerdik. Emek Mobilya’da çalışıp da bu cezayı çekmeyen çırak yoktu.     Yarım asırlık zaman geçmesine rağmen eminim ki Muharrem Usta’nın yaptığı dayanıklı, zarif, görenlerde hayranlık uyandıran, nereden aldınız dedirten,  antika değerindeki ceviz mobilyalar pek çok evi hala süsülüyordur. Geçen zaman içinde sanki tarih tekerrür ediyor. Dülgerleri yok eden mobilyacılar seri üretim yapan fabrikalar tarafından yok edildiler. Fabrikalara kaşı rekabet şansını kaybeden Muharrem Usta bu nedenle mobilyacılığı bırakmak zorunda kaldı. Son beş yıldır işten elini tamamıyla çekti. Atölyesini şimdi çıraklıktan yetiştirdiği mesleki mirasçısı oğlu Ahmet Çopur çalıştırıyor. Ahmet ustada en az babası kadar yetenekli. Zamana uyarak atölyesini makineleştirdi. Develi’de pek çok evin mutfak dolapları ustalığı ile dikkatinizi çekiyorsa biliniz ki Ahmet Çopur Usta’nın yaptığı iştir.
Yıllarca önce rahmetli olan Hatice Ememin oğlu, Develi’nin ilk ve en ünlü mobilyacısı Muharrem Çopur Usta kaliteli bir ustada bulunması gereken bütün özellikleri üstünde taşıyan örnek bir kişiliktir. Emeklilik yaşantısında kendisine sağlık, mutluluk ve esenlikler dilerim.