Manevi iklimin feyzinden nasibimizi Alabiliyor Muyuz?

Prof. Dr. Kemal ATİK

Sevgili Okurlar!
Mübarek Ramazan ayını neredeyse yarıladık.
İmkânı olanlar gündüzlerini oruçla gecelerini ibadetle geçiriyor.
Manevi iklimin feyzinden nasibimizi almak için gayret sarf ediyoruz. Peki, bu mübarek günlerde içimizdeki aç gözlülüğü, kıskançlığı, hırsı, öfkeyi, acımasızlığı, yüreğimizin ve zihnimizin derinliklerinden atabildik mi? iç dünyamızı nefis, şeytan, heva ve heves arzularından arındırabildik mi? İçimizdeki “ ben” in ön yargılarından, arzularından, kendi içimizdeki çatışmalardan, sorunlardan da arınabildik mi? Yoksa Ahmet Yesevi Hazretlerinin dediği gibi “ Kötülüğümüz içimizde, içimiz ise kurtulamıyor mu kendi kendinden”?
Mevlana Hazretleri bu konuyu şöyle bir örnekle ifade eder:
Bir Arif, kötü huylu yaşlı adamın birine sordu: Sen mi daha yaşlısın, sakalın mı?
Adam dedi ki: Ben, ondan önce doğdum. Sakalsız nice zamanlarım geçti.
Ârif dedi ki: Sakalın ağarmış, eski halini terk etmiş.
Öyle olduğu halde yazıklar olsun, kötü huyun hala sürmektedir. O senden önce doğmuş, seni geçmiş.
Sense hala arzu ve tutkularının esiri olarak kalmaya devam ediyorsun; büyüklük sevdasıyla böylece kala kalmışsın.
Önce doğduğun renktesin hâlâ. Ondan bir adım bile ileri atmamışsın. Hâlâ kaptaki ekşi ayransın. Hâlâ o yoğurdun yağını ayıramamışsın.
Hâlâ balçık küpteki hamursun, bir ömürdür ateşli tandırdasın ama hâlâ pişmemişsin. Heves yeliyle başın dönüyor ama tepedeki ot gibi ayağın toprakta.
Musa kavmi gibi Tih çölünün ısısında, durduğun yerde tam kırk yıl kala kalmışsın, a akılsız adam! Her gün, ta akşama kadar koşup duruyorsun.
Fakat kendini yine de ilk konak yerinde görmedesin.
Tanrının lütuf ve keremi, gönlüne mutluluk versin de şu yerin yücelip alçalışına bak. Yılın yarısında çorak bir halde iken, yarısında yeşerir, tazelenir; dolayısıyla değişir. Ya sen, ne zaman değişeceksin?
Yunus Ermenin de dediği gibi:
İçin dışın murdar iken dost neylesin senin ile
Gözün gönlün nefsi heva aşk neylesin senin ile.