MAH

Abdullah ALTINSOY

Mah kelimesi mana olarak ay anlamına gelmektedir.
Ay parlaklığından ve göz alıcılığından dolayı sevgilinin yüzüne benzetilmiştir. Ay parlaklığından ne kaybeder. Sevgilide öyledir.
O mah yüz sevgiliye ilham verir.
Aşık sevgilinin yüzünde herkesin göremediğini görendir.Öyle bakarki baktığı uzaktada olsa ona görünür. Bu nazar her kula nasip olmaz.

Aşık Seyrani bir şiirinde derki;

Hüsne magrur olma ey yüzü mâhım
Niceler yokuştan inişten geçti
Kar etmedi sana feryad u ahım
Tir-i ahım kuh-ı keşişten geçti

Mahfi derki;

Gül benzindeki benin kim nakkaşı
Mah yüzünden bana tülün getirmiş
Islatmış ta kirpiğiyle o kara kaşı
Kara gözlerinden hüzün getirmiş

Sevdiğim dilberin sırrı esrarı
Ben görürüm onun yüzün envarı
Ben yok iken onda var olan varı
Elest meclisinden gücün getirmiş

Bir isteğim vardır senden sevdiğim
Kara gözlerine ömrüm verdiğim
Vuslat bekler iken hicran derdigim
Yaz bahar geçmiş te güzün getirmiş

Yarin doldurduğu sana mey idi
Verdiğin sözler söyle ney idi
Mahfi rakip ona ağa bey idi
Nar-ı hasretime tütün getirmiş