GÜL İLE BÜLBÜL

Abdullah ALTINSOY

Gül aşığının gözünde eşi ve benzeri olmayan, sonsuz güzelliğe sahiptir.
Bülbül ise ona methiyeler dizen ve onun aşkıyla yanan ve ona hoş hikayeler anlatan sevgilidir.
Ama bülbül maşukuna derdini bir türlü anlatamaz. Aşk acısını anlatmak mümkün değildir.
Gül güzelliği ile magrurdur. Aşk ile yanan bülbülden haberdar bile değildir.
Ancak bülbül yinede günün birinde vuslat ümidi ile ağlayıp inlemeye devam eder.
Ama kavuşmak ne mümkün..
Seyrani şiirinde bu aşk ile alakalı derki;
Bülbülün aşkına sebep gül oldu
Ona kafes ağzındaki dil oldu
Canım ateşlere attı kül oldu
Ne taraftan bir yel değse tozuyor

Mahfi derki;

Niye garip ötüyorsun
Kimi şekva ediyorsun
Derdin kime söylüyorsun
Gülü olan dert dinletir

Uzaklardan bakıyorsun
Sen gülü mü arıyorsun
Bağbana da soruyorsun
Bülbülü gülü gözletir

Gülü olan güle bakar
Dikeninden de gül kokar
Gülü de bülbülü yakar
Bülbülü gülü söyletir

Mahfi gördüğün gülmüdür
Mahfi olan bülbülmüdür
Hicran vakti eylülmüdür
Mahfiye ciğer közletir